Curaçao

Wat een overgang van rennen en vliegen in een nat en koud Nederland. Nou ja, dat vliegen bleef er een beetje in. 10,5 uur om precies te zijn. Lang leve de iPad, echt. Niet alleen omdat ik me met een beetje muziek af kon sluiten van de pogingen van mijn buurman slash new BFF om mijn telefoonnummer te bemachtigen. Ook omdat het entertainmentsysteem van Arke Fly nou niet bepaald de bom was.

Maar goed, na bijna een etmaal kwam ik enigszins verfromfraaid aan op tropisch curacao. Goed. Douane. Pinnen. Taxi. De norse taxichauffeur had geen zin, dat was duidelijk. En hij vroeg veel te veel geld, dat was ook heel duidelijk. Ach, vakantie, moe, laat maar. Op naar restaurant Mundo Bizarre waar Linda op me wachtte.

Linda bestelde Polar voor me, een tropisch biertje. We aten inktvis, gamba’s en vlees waarvan ik nog steeds hoop dat het geen leguaan was. Ze vertelde over haar ervaringen in 11 maanden curacao. Slepende immigratieprocedures, dagjes shoppen op Venezuela (10 bikini’s voor een tientje), feesten, dat het een kostbaar leven is op dit eiland.

Ze vertelt me over de stroom die je bij de benzinepomp moet kopen. Op een metertje zie je hoeveel je nog hebt, bij 5kw moet je nieuwe halen (staat nu op 8). Dat altijd wel iets niet werkt: of de stroom valt uit, of het water, of het internet. En als ze in het laatste geval belt met de internetcompany, kunnen ze haar niet helpen omdat zij ook geen internet hebben.

Ze onderbreekt haar verhaal omdat ze wil dat ik me inspray met antimuggenspul. ‘Anders krijg je dengue en dat is de hel.’ Ok. Geen paniek. Mijn struisvogelpolitiek tijdens de (non-) voorbereiding van deze reis lijkt niet meer houdbaar. ‘Ja daar kun je dood aan gaan, maar hoeft niet.’ Not helping. Ik smeer me van top tot teen in met zeer giftig ruikende insectenlotion. Check. Ontspan. ‘Oh en als je een duizenpoot ziet, oppassen. Ze zijn giftig. Direct doodmaken en oppassen want ze zijn altijd met z’n tweeën.’ Adem in, adem uit. ‘Gelukkig zijn de kakkerlakken allemaal verdronken tijdens de orkaan van een maand geleden.’ Slik. Orkaan? Linda vertelt over orkaan Thomas die een weekend lang aangekondigd werd maar niet kwam. Tot maandag toen niemand hem meer had verwacht. Ze woont op de begane grond, haar hele huis stond blank. Haar auto dreef de straat uit. Vrienden van haar waren onderweg en moesten in hun auto slapen. Wegen spoelden weg, er vielen 3 doden. Ik ben er stil van. De volgende ochtend was het rustig. Ze wilde naar immigratie om haar ‘verklaring van rechtswege’ te halen. Dat was al 36 keer uitgesteld. Maar immigratie was er niet meer. de weg er naartoe ook niet.

Inmiddels waren we toe aan ons vierde biertje en begon mijn 24-uur wakker zijn er wat in te hakken. We besloten naar bed te gaan. ‘Oh ja, wel de deur op slot als je binnen bent, laatst probeerde iemand in te breken terwijl ik thuis was.’ ‘En nog 1 ding: ‘s avonds niet alleen over straat hoor, mijn vriendin is laatst overvallen. Gewapend. En oh de jazzclub hier in de straat ook.’ Sweet dreams.

De volgende ochtend werd ik om half zes wakker. De verhalen van de avond ervoor leken ver weg. In het donker smste ik naar huis. Hoe het met Emily was? Gelukkig alles goed. Ik besloot maar niks te zeggen over de enge verhalen. Komt goed, Minke, komt goed.

Langzaam kwam de zon op. Heerlijk. We dronken koffie bij Mundo Bizarre en de ene na de andere Bevriende Nederlander schoof aan. Wat ik deed in Nl? Consultant, iets met online. Oh, klonk saai. Na een half uur durend gesprek over social media werd ik echter benoemd tot coolsultant. Score. Maar het leek een beetje teveel op werk. Op naar het strand. Eerst langs het Hilton om mijn auto op te halen. Linda brengt me er heen in haar Chevrolet. In de bekertjeshouder staat een flesje verlaten Corona. ‘ja, je mag hier eigenlijk niet rijden met drank op, maar ze hebben geen alcoholcontroles dus iedereen doet het.’ Ok. Ze vertelt hoe ze laatst werd aangehouden. Of ze ook had gedronken, want dan gaven ze haar wel even een lift. Nogmaals: ok.

Linda’s auto is hilarisch. Ik vraag of ze ook APK hebben. ‘jazeker, een mannetje loopt een rondje om de auto en checkt of er 4 wielen onder zitten. Vervolgens rijdt hij 10 meter, remt en controleert de ruitenwissers.’ Geruststellende gedachte. Haar auto heeft APK tot 2014. Ik ben bang dat ie dat niet gaat redden.

We halen mijn auto op. Die is er, voor zover ik kan inschatten, beter aan toe. Ik rij achter Linda aan naar Hook’s Hut. Ik ben te herkennen aan mijn richtingaanwijzers, want ben echt de enige die ze gebruikt. Orkaan Thomas heeft een paar leuke uitdagingen in de vorm van enorme gaten in de weg achtergelaten. Dat ging net goed. Zou wel gênant zijn, bedenk ik me. Dat je nog geen 10 minuten nadat je een auto gehuurd hebt al de wegenwacht moet bellen.

En dan….de zee. Het witte strand. Een frozen limoensap. Ik loop naar de zee en daar is ie: ontspanning. Heerlijk. Een vriend van Linda sluit aan. Hij woont hier al 8 jaar. Hij vertelt verhalen in dezelfde categorie als Linda. ‘Er is maar 1 ding op dit eiland dat op tijd begint en op tijd eindigt: happy hour.’ Ik kijk naar de laaghangende zon en denk: dit is perfect zo. Laat dat Happy Hour maar beginnen.’

Auteur: minke

Schrijft. Graag. Mooie. Verhalen. Geboren in 1982. "Boring days are boring."

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.